Diktet av moras bortgang på midtsommaren, korleis mora fylgde fuglar med augene, ut frå vindauget, og dei hadde eit ordlaust språk, mor og dattera. Eg såg på den vesle Enn, 3 månader gamal, som smilte åt meg og gurgla litt. Vi også har det, preverbal kommunikasjon :) og i livets ende, må skje, eit postverbalt språk, som eg vonar er det same.
The suddenness of flowers in June.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar